طبقه‌ بندی فرآيندهای کسب‌ و کار از نظر میزان تکرار

فرآيندهای کسب‌ و کار را می‌توان طبق میزان تکرارشان طبقه‌بندی کرد.
برخی از فرآيندهایی که به تعداد بسیار در سازمان تکرار می‌شوند اغلب آنهایی هستند که بدون دخالت انسان اجرا می‌شوند؛ مانند سفارش‌دهی اینترنتی بلیت هواپیما. اما فرآيندهایی که عامل انسانی در اجرای آنها دخالت می‌کند نیز می‌توانند به‌کرّات اجرا شوند؛ مانند پردازش ادعاهای خسارت در شرکت‌های بیمه. اگر میزان تکرار زیاد باشد، سرمایه‌گذاری بر مدل‌سازی و پشتیبانی فعال‌سازی خودکار این فرآيندها به‌صرفه خواهد بود؛ زیرا بسیاری از مصادیق فرآيندها خواهند توانست از نتایج این سرمایه‌گذاری بهره‌مند شوند.
از سوی دیگر، برخی فرآيندها تنها به دفعات معدود اتفاق می‌افتند؛ مانند تلاش‌های کلان مهندسی همچون طراحی یک کشتی. برای اینگونه فرآيندها جای تردید است که مدل‌سازی به‌صرفه باشد؛ زیرا هزینه‌ مدل‌سازی به‌ازای یک مصداق از فرآيند بسیار زیاد خواهد بود.
از آن رو که در این‌گونه فرآيندها "بهبود همکاری بین نقش‌آفرینان" باید کانون توجه باشد، به آنها فرآيندهای کسب‌ و کار مشترک گویند.
در فرآيندهای کسب‌ و کار مشترک، هدف مدلسازی و فعال‌سازی فرآيند فقط کارآیی نیست؛ بلکه اهدافی همچون ردیابی دقیق آنچه انجام گرفته و تبیین روابط علّی و معلولی بین "وظایف پروژه" نیز در مدل‌سازی دنبال می‌شود.
این جنبه در مدیریت تجربه‌های علمی نیز وجود دارد؛ جایی که سطربندی داده‌ها - Lineage - هدف مهمی برای پشتیبانی فرآيندها است.
از آنجا که هر تجربه از مجموعه‌ای از فعالیت‌ها تشکیل شده است؛ بخش عمده‌ای از تجربیات از طریق تحلیل داده‌ها به‌وسیله‌ نرم‌افزار انجام می‌گیرد.

"داده‌ها در طی گام‌هایی انتقال می‌یابند."

از آنجا که تجربه‌ها باید تکرارپذیر باشند؛ لازم است که روابط بین مجموعه داده‌ها به‌درستی مستندسازی شود.
فرآيندهایی که کمتر تکرار می‌شوند معمولا تمام‌خودکار نیستند و شخصیت جمعی دارند؛ به‌طوری‌که نیاز به تلاش برای ایجاد راه‌حل‌های خودکار از بین می‌رود و هزینه‌ها کاهش می‌یابد.

دانلود و نمایش فیلم های مربوط به مدیریت فرآیند کسب و کار

« طبقه بندي فرآيندهاي كسب و كار از نظر میزان خودکاربودن                                                 طبقه بندي فرآيندهاي كسب و كار از نظر میزان ساختارمندی »